Arme mensen zijn dom

Ik sta met mijn handen in het brooddeeg als ik de nieuwslezeres hoor zeggen dat arme mensen dom zijn. Ineens vind ik het jurkje dat ze aan heeft een stuk minder leuk en ik voel een golf van woede opkomen. Hoezo, arme mensen dom? Ik mag me, volgens het CBS rekenen tot de armste laag van de bevolking maar ik voel mij absoluut niet  dom! Uit frustratie heb ik niet meer geluisterd naar wat er verder werd gezegd, Maar die ene zin bleef lang in mijn hoofd zitten. En ja wel, een paar weken later kom ik op facebook exact dezelfde zin tegen. Nu zat er een artikel aangekoppeld en dat las ik door en kwam tot de nuchtere conclusie "ja, arme mensen zijn dom". Dus ik ook. Maar met de bewustwording kwam ook de ommekeer. 
Ik kan nu wel uit gaan leggen wat de onderzoekers hebben onderzocht en hoe ze tot deze conclusie zijn gekomen maar misschien is het wel veel duidelijker als ik gewoon vertel over mijzelf. En waarom ik het ineens eens ben met deze stelling. 

In de afgelopen 4 jaar daalde ons inkomen met ruim 75%. Van een leuk modaal, mij hoor je niet klagen inkomen naar een zorgelijk bijna onder bijstandsniveau, maar wacht, je hoort mij nu nog niet klagen! In de modale tijd was er genoeg ruimte en tijd om te experimenteren, ontdekken en te leren. Ik volgde een workshop, kocht en las een boek en kon mijn eigen bedrijf leiden zo als ik dat wilde. De zorgen die ik had, gingen over het huishouden, mijn figuur of de kinderen. Maar dat alles had ik helemaal in eigen handen. 
Maar dan gaat alles anders, het is crisis in de wereld. Eerst een ver van mijn bed show maar ineens staat de crisis ook voor onze deur. Geen werk. En waar er in het verleden massa's vacatures waren heerst nu een ijzige stilte. Maanden gaan voorbij zonder iets terug te horen van de honderden sollicitaties die hier de deur verlaten. De spanning loopt op, de berichten over de crisis nemen steeds sombere kleuren aan. En bij mij zakt de moed tot voorbij mijn schoenen. Ik stomp af, word dof en blijf dolen in een poel van verdriet, woede en onmacht. De zorgen die we nu hebben gaan een stuk verder dan wie de was doet. Want hebben we straks nog wel een huis om de was in te doen? De zorgen die ik nu tegenkom liggen niet meer in mijn eigen handen. Ik kan mijn lot niet meer zelf bepalen. Ik ben afhankelijk geworden van instanties en mensen die ik niet ken. 
Ik voel mezelf met de dag dommer worden. Ik wil mezelf ontwikkelen, een boek kopen en lezen, een workshop volgen of gewoon iets nieuws leren. Maar mijn hoofd zit te vol. Te vol met zorgen. Er is gewoon geen plaats meer om mezelf te ontwikkelen. Ik voel dat ik onder een steen kruip, lees weinig socialmedia, want dan kan ik niet jaloers worden op al die mooie verhalen van energieke zzp'ers, succes volle zaken vrouwen of 'kijk-mij-nou-creatief-doen moeders. Ik ben moe, te moe voor mijn bedrijf, ik voeg niks toe aan de maatschappij en ik heb al helemaal geen puf meer om iets leuks te doen met de kinderen. Ik ben al blij als er geen post is die dag! 

Terug naar het onderzoek. Arme mensen zijn dus ook dommer omdat er in hun hoofd geen ruimte meer is voor ontwikkeling. De stress, onrust en zorgen stompen mensen af. Het blokkeert de drive om te ondernemen. En juist dat ondernemen maakt dat je je beter voelt. Want je doet iets waar je goed in bent, waar je voldoening uithaalt en vaak ook geld mee verdient. 

De cirkel is dus te doorbreken door te ondernemen. Niet iedereen hoeft een eigen bedrijf te beginnen. Ondernemen kan ook heel klein. Leer iets nieuws, gewoon door het te doen. Zo leerde ik mezelf haken. Niet dat ik er iets aan heb maar het geeft me een goed gevoel dat ik het kan. En ik heb een bezigheid die mij even kan afleiden van de dagelijkse zorgen. 
De volgende stap is, om die stappen te zetten die ook echt de problemen kunnen oplossen. In ons geval is dat zeer actief zoeken naar nieuwe manieren van inkomsten vergaren.Ik merk dat mijn hoofd weer ruimte heeft gemaakt om creatief te denken. Ik zie mogelijkheden om te leren van de crisis, ze te gebruiken en  weer te ondernemen. Ik zie zelfs mogelijkheden om  geld te verdienen aan deze crisis. Het geeft mij in ieder geval energie om weer te vechten voor een beter bestaan. 

Ik vecht voor een basis inkomen want dat is  de allereerste stap naar een slimmer leven. 




Reacties

  1. Ruth, het monetaire stelsel is failliet. Geld was ooit een ruilmiddel. Nu schijnt nog maar 2% van het aantal transacties betrekking te hebben op producten en diensten. De rest is gegoochel. Hypotheken. Aandelen. Opties. Bonussen. Intern schuiven met cijfertjes bij de banken. Er schijnt zelfs gehandeld te worden in schulden. Neem nou zo'n Zalando. Nog nooit een euro winst gemaakt en haalt miljoenen op bij een beursgang. Ja, haken had ooit waarde. Nu wordt dat voor € 0,06 per uur ergens in Verweggistan voor je gedaan.
    Volg je Annemieks Mijmeringen al? Zelfvoorzienend leven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Een volgende vraag Is wel. Hoe kan ik zelf geld maken met mijn producten.

      Verwijderen
  2. Ik las pas een goed stuk over hoe er vroeger geld/producten gemaakt werden en nu voor verplaatst.
    Een boer verbouwd producten, maakt dus een inkomen. Een beursmannetje verplaatst vooral geld en verdient daar vele malen meer mee dan de hard werkende boer.
    Dit inzicht dubbel en voor mijn gevoel onnatuurlijk.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Meest bekeken

De kunst van het nat vilten

Michael geef mij moed!

Sint Jan

Sokken breinen - Het basis patroon

Maria Lichtmis