Fantoom Vet

Gelach als ik net voorbij loop, blikken op het schoolplein of gewoon een blik in een winkelruit. Het is genoeg om mij in een spiraal van doemdenken te laten glijden. 

Ik las dit blog van De Heldin en realiseerde me dat ik ook een erg slechte relatie met mezelf heb op dit moment. Ik kan andere erg goed helpen positief te gaan kijken naar zich zelf, maar bij mezelf lukt het toch minder goed. Een beetje als of je hele goede opvoed tips geeft maar je eigen kinderen zijn twee tot op het bod verwende, zeurende, grondstampers. Hoe vaak zeg ik niet oprecht tegen een vriendin "wat zie je er goed uit zeg!" terwijl ik dat nou zelden in de spiegel tegen mezelf zeg. Gelukkig weet ik dat ik het kan doorbreken maar soms is het erg sterk. 

In een kleine tien jaar ben ik bijna 100 km afgevallen, aangekomen en weer afgevallen. Ok, ik kreeg twee kinderen in die tijd, maar toch een gigantisch gewicht. En gelukkig weet ik dat deze cirkel voorgoed verbroken is. Eigenlijk was één gebeurtenis genoeg voor mij om een proces op gang te brengen. Het zien van een foto of een opmerking het kan van alles zijn. Maar ergens diep van binnen gaat er iets gebeuren, een zaadje is gepland en zal uitgroeien tot een sterke wil om de cirkel te doorbreken. 

Bij mij het de conclusie dat mijn conditie erg slecht was, toen ik buiten adem was na een 100 meter sprintje naar de bus. 

En binnen één zomer groeide het zaadje tot wilskracht en begon ik actie te ondernemen. Dat zelfde jaar liep ik voor het eerst de 4-daagse van Nijmegen en verloor een derde van mijn gewicht. 

Het zaadje was echter gevoed met kunstmest en nam al snel in kracht af. Met als gevolg dat ik mijn doel kwijtraakte. 

Met de tijd kwam kennis, via boeken, blogs, fora las ik over voeding, gezondeid en het lichaam.

Een oud Amsterdams-Joods gezegde zegt "Kennis is geen macht, maar kan wel een lichtje zijn in een donkere nacht". En was precies wat er gebeurde, de kennis verlichtte mijn zaadje en langzaam groeide het uit tot een flinke struik van kennis, wilskracht en hoop. 

Oh, maar soms verschrompeld de struik. Misschien vergeet ik hem een poos water te geven of hangt er te veel verontreiniging in de lucht. Maar weg is de hoop en wilskracht. 

Dan kijk ik in de spiegel en zie weer die kilo's zitten. Terwijl ze er niet zijn. En ineens bedacht ik me, ik heb last van Fantoom Vet!!  Mijn gedachten houden mij voor de gek, laten mij denken dat het vet er nog zit. Laten mij veel te grote kleding aantrekken. 

Zoals je pijn kan hebben aan een geamputeerde voet, heb ik last van vet wat er niet meer is. 

Tijd om weer de tuinbroek aan te trekken en te gaan tuinieren. Dat verdorde struikje moet gevoed,gesnoeid en verzorgd worden!