Fietsvakantie; de eerste etappe 'S GRAVENZANDE 48km

Het inpakken van de bagage blijft een klus. De hele dag verzamelen zich spullen op de eettafel en tegen de avond krijg ik een lichte paniekaanval, past dit echt allemaal in de tassen?!  Maar een paar uur later staan er dan toch echt 6 fietstassen en een kar keurig gepakt in de kamer en is de tafel leeg. Ik moest soms selectief en streng zijn met wat er wel en niet mee kon. Vaak waren mijn spullen de klos zodat er iets extra's voor de kinderen mee kon. 

De nacht voor vertrek is eigenlijk altijd onrustig.  Paklijsten schieten door mijn hoofd, ik draai en ik zucht maar van goed slapen komt niet zo veel. Mijn kinderen hebben duidelijk de slaapgenen van hun vader want die slapen echt in elke situatie en moest ik dus ook wakker maken.  Met duffe ogen aan het ontbijt en een uur later zaten we op de fiets. Bestemming scouting labelterrein 's Gravenzande.

Het weer was stukken beter dan anderhalve week geleden en we schoten aardig op. 

Toen ik de routes aan het plannen was en zag dat het maar 38km, dus max 3 uur fietsen, was hield ik natuurlijk geen rekening met hooibergen en speeltuintjes die we onderweg tegen zouden komen.

Maar vrolijke kinderen fiets toch ook een stuk fijner.

Oh er wordt wel heel wat gemopperd onderweg hoor. De wind was ook gemeen hard en het stuk langs de nieuwe waterweg lang. Dan is het toch aan mij om ze weer op te vrolijken zodat ze toch weer even doorzetten. 

En de vermoeidheid was weer zo voorbij toen we op onze camping aan kwamen.  Een heerlijk groot scouting terrein met altijd gezellige drukte van de groepen scouts die er op kamp zijn. 

De tent staat zo en hoe heerlijk is het dan om even neer te ploffen met een kop thee.

Davita had echt trek en begon meteen aan het avondeten, Chili con carne, zoals onze familie traditie voorschrijft.  Het kleed is onze tafel en stoelen tegelijk.  Dat voelt zo heerlijk simpel, meer heb je eigenlijk niet nodig.

Nog voor het donker was sliepen we alle drie.

Ik werd wakker van een hard gekwetter, drie Vlaamse gaaien vlak voor de tent. Ruzie om, wat later bleek, een kikker.  

Rustig wakker worden, thee en stilte. Heerlijk. 

Doordat we op elke camping twee nachten blijven hebben we ook steeds een vrije, niet fiets dag. Dus om 11 uur sprongen we op de fiets en reden we naar het strand.  Over de duinen zagen we donkere wolken het land in drijven, maar wij lagen de hele middag in de zon. Voor het eerst in jaren weer gezwommen in de zee. Zelfs Saul, die bang is voor het onbekende en iets wat hij niet ziet, de bodem van de zee bijvoorbeeld,  had er enorme lol in.

Moe, rossig en ziltig van de dag strand lagen ze op tijd in bed. Voor begon in inpakritueel weer. Maar ook heel even een moment alleen.