#1 De geur van Sint Maarten

 #1

Noem het een afwijking, maar mijn herinneringen zijn vaak gevuld met geuren en smaken. Zo hang ik gebeurtenissen op aan wat ik die dag at of komt er een herinnering boven als ik een bepaalde geur ruik. Keurig geordend zitten de herinneringen opgeborgen om bij het ruiken of proeven van iets meteen naar de oppervlakte te komen zodat ik ze in geuren en kleuren kan herbeleven. 

Gisteren liep ik de kamer van mijn dochter in en werd ik getroffen door zo'n ervaring. Ik rook iets dat op rottende groenten leek maar ook iets van schroeilucht. Ik weet het, zeer raar om dat in de kamer van een puber te ruiken. Alhoewel je daar de meest bijzondere dingen kan aantreffen, maar dat is voor een volgend stukje.

Die geur bracht mij plotsklaps terug naar het jaar 1990, 11 november, Dordrecht, 7e klas. Sint Maarten. We zijn net zingent langs de deuren geweest, een muzikale klas, dus driestemmig en in canon. De deuren in de wijk rond school gingen  snel open en de vaak oudere mensen keken ons vol bewondering aan. Ik genoot met volle teugen van deze aandacht. Hoewel ik niet vooraan stond  (de plek voor de popie jopie kinderen) had ik even het gevoel dat ik een wereld ster was. De beloning kwam al snel. Mandarijnen, noten, appels maar als we geluk hadden en de bewoners hielden zich niet aan het verzoek dat de school had gedaan in een deur-aan-deur brief, kregen we ook snoep. Snoep, uit de niet reformzaak, had nog steeds iets magisch voor ons. Veel van de kinderen kregen het nauwelijks thuis en dus moest het snoep goed bewaakt worden tot het op school eerlijk verdeelt kon worden. Zo deden wij zingent met onze uitgeholde knolletjes de vaste ronde door de wijk. Als 7e klassers mochten we alleen in groepjes over straat en niet zo als de rest op het plein naar het Appel en Peren vrouwtje. 

Terug in school hing er die lucht, die ik in de muffe zolderkamer van mijn dochter rook. 
De geur van geschroeide knolletjes, licht aangebrande pompoensoep (ik heb het jaren niet willen eten door deze gruwel) en iets van rottende resten van het knollen hollen, de dag er voor. Typische geur die Vrije school mensen meteen herkennen en associëren met Sint Maarten. 

De herkomst van de geur in de kamer is snel gevonden, de uitgeholde pompoen die ze twee weken geleden op de scouting maakte voor Halloween  staat, licht ingezakt op haar buro. Gelukkig op een bordje, want er loopt een geel groen goedje uit. Ik zie dat ze het kaarsje er in nog pas heeft aangestoken, de lucifer ligt er nog naast. 
Gisteren vroeg ze of we dit jaar wel een adventskrans gingen maken? Iets wat verbaasd realiseerde ik me dat ze het stiekem mist nu ze op de middelbare zit en alhoewel het een Vrije school is, zullen de jaarfeesten niet meer zo zijn als op de lagere school. 

Misschien moeten we maar pompoensoep eten, ik kan dat tegenwoordig zonder aan die van 1990 te denken. En misschien leg ik dan een mandarijntje en wat snoep bij hun bord. Sint Maarten is tenslotte het eerste lichtfeest en herinnert ons aan het onzelfzuchtig delen. 

Ik deel vandaag deze herinnering met jullie, omdat hij warm en licht is. 

En onthou; van delen is nog nooit iemand arm geworden!