Hoofd, Hart en Handen

 #3 "Kom Ruth, niet zo gauw opgeven" "Wat jammer dat je het niet eens probeert" "Wie het niet probeert....." Hoe vaak het ik dit soort zinnetjes als kind niet gehoord. Vooral op school had ik moeite met nieuwe leerstof.  Nieuwe dingen zijn eng. Want ik KAN het niet.  Juist, ik beken; ik wilde dingen KUNNEN en niet LEREN.  Zo lang ik me kan herinneren heb ik deze gedacht of beter, dit gevoel. Want ik kon het tot voor kort niet onder woorden brengen. Ik heb 30 jaar gedacht dat ik middelmatig tot laag intelligent was en snel opgaf, geen ruggengraat had en zeker geen doorzetter. Want zover ik mij kon herinneren had ik  nog nooit ergens echt mijn best voor gedaan.  De lagere school was een eenzame kille tijd met veel pesten en hopeloosheid. Leren was moeilijk; de klas uit moeten voor extra opdrachten in een kamertje, alleen. Altijd een van de slechtste in de klas. En alleen maar omdat ik steeds het gevoel had dat ik toch nooit zou leren en dus maar op gaf of er...

 #2 Ik ben vaak eenzaam! Of moet ik zeggen 'ik Voel me vaak eenzaam'?  Zijn of voelen.  Zijn, is iets dat in je binnenste eigen huist. Ik ben.  Ben ik echt eenzaam of heb ik het gevoel dat ik dat ben?  Zijn is een feit, iets wat is, maar een gevoel is iets vloeibaars, iets wat voor iedereen verschillend kan zijn.  Ik zie door de week, buiten mijn gezin, waarschijnlijk net 10 mensen. Met 8 daarvan spreek ik niet meer dan 3 woorden. Het langste gesprek voer ik waarschijnlijk met de boodschappenbezorgers.  Corona, hoor ik je denken. Ja en Nee. Het klopt dat ik nu minder onderneem, ik heb in geen maanden gewerkt en er op uit voor musea of tentoonstelling zit er nu ook niet in.  Maar het gebrek aan contacten had ik voor dit virus ook al.  Oh, ik leg makkelijk contacten, babbel ook heel vlot en graag. Maar mensen blijven niet bij mij plakken. Ik heb geen vriendschappen. Iemand die er altijd is. Waarmee je alles deelt. Jaren heb ik me afgevraagd of ...

 #1 Noem het een afwijking, maar mijn herinneringen zijn vaak gevuld met geuren en smaken. Zo hang ik gebeurtenissen op aan wat ik die dag at of komt er een herinnering boven als ik een bepaalde geur ruik. Keurig geordend zitten de herinneringen opgeborgen om bij het ruiken of proeven van iets meteen naar de oppervlakte te komen zodat ik ze in geuren en kleuren kan herbeleven.  Gisteren liep ik de kamer van mijn dochter in en werd ik getroffen door zo'n ervaring. Ik rook iets dat op rottende groenten leek maar ook iets van schroeilucht. Ik weet het, zeer raar om dat in de kamer van een puber te ruiken. Alhoewel je daar de meest bijzondere dingen kan aantreffen, maar dat is voor een volgend stukje. Die geur bracht mij plotsklaps terug naar het jaar 1990, 11 november, Dordrecht, 7e klas. Sint Maarten. We zijn net zingent langs de deuren geweest, een muzikale klas, dus driestemmig en in canon. De deuren in de wijk rond school gingen  snel open en de vaak oudere mensen keken ...

Het is bijna 1 april, nee ik heb geen geweldige grap klaar liggen, maar het is  het einde van een jaar waarin ik iets gedaan heb wat ik nog met niemand gedeeld heb. TOP SECRET dus. Omdat ik nu gewoon zin had in schrijven ga ik het met jullie delen. Nee ik ben niet zwanger, zou je ook wel gaan zien na een jaartje. Ik ben ook niet stiekem op een dieet van artisjokken en witte wijn gegaan en nu 30 kg afgevallen, dat zou je trouwens ook wel gaan zien denk ik. Het is veel simpeler dan dit alles. Ik kocht afgelopen jaar maar 11  nieuwe* kleding stukken! 1 lange broek 2 korte broeken 1 paar sandalen 2 bh's 5 onderbroeken *nieuwe als in bij de hema, h&m enzo Zag je het aan mij? Liep ik er elke dag een beetje naakt en verlopen uit?  Eigenlijk heb ik nooit iets met mode gehad. Ik kan mij niet herinneren dat ik perse die broek of shirt wilde hebben omdat het in de mode was of omdat ik er dan bij hoorde. Ja Dr. Martens die wilde ik ...

Sinds kort voel ik me in een hokje gepropt. Ja letterlijk gepropt. Het zit namelijk erg krap en ik voel als of ik een glazen kooi zit en bekeken word. Ik voel me ineens 'anders'. Oorzaak van dit gevoel zijn twee korte gesprekjes, incidenten op school. Maar de gevolgen zijn groot. Ik was geïnteresseerd in een bepaald soort middelbare school.  Niet eens voor ons zelf maar voor een vriendin die een kind in groep 6 heeft. Ik hoorde dat een ouder op school haar kinderen op die school had en ik durfde het aan om haar eens naar de ervaringen op deze school te vragen. Dat ik dit durfde te vragen, aan een Perfecte Moeder is al heel wat. Het antwoord was duidelijk, verhelderend en doorslaggevend. Letterlijk. "Goh, waarom willen jullie naar die school? Dat is echt een hele goede school maar ik denk niet dat jullie soort mensen zich daar erg op hun gemak zullen voelen...." Daarna volgende een verhaal over het geloof en de manier waarop ZIJ dat beleefde en ze er van uit gin...

Een IKKE-lijst, ja hetzelfde als een bucketlist maar dan speciaal een voor MIJ. Want bij het ontwikkelen van een (nog) sterkere IK hoort een lijst met dingen die IK wil doen.  Om de simpele reden dat het kan! Dat is ook het motto van deze lijst OMDAT HET KAN! De volgorde is willekeurig. Ze zijn alle even leuk. Als je denkt mij te kunnen helpen aan het voltooien van een van de activiteiten laat het dan weten. Wil je mee doen? Ach waarom ook niet. Ik ben ook heel benieuwd naar jullie top 3 lijst. The Stig Auto racen op een circuit. Als ik 's nachts terug rij over een lege snelweg beeld ik me in dat ik in een raceauto zit. Wat moet het gaaf zijn om een keer te leren hoe de ideale bocht te nemen. En gewoon kei hard te mogen rijden . De chef Meedoen aan een kookwedstrijd. Hoe vaak hoor ik niet dat ik mee moet doen aan masterchef of welk kookprogramma op tv dan ook. Of ik daar aan toe ben weet ik niet. Maar ik zou het erg leuk vinden om te zien waar ik wel sta met mijn kookku...

Een naamloos document, een lege pagina wat klinkt dat heftig. Maar geen zorgen hoor zo zwaar is het niet. Of toch wel??? Afgelopen winter had ik, ondanks het gebrek aan vorst, het gevoel te verstijven. Vast te roesten. Elke dag was  een copy van  de vorige. Oh ja werk genoeg zowel met Puur Lekkerland als met de kinderopvang. Soms zelfs zo veel dat ik een belangrijk ding uit het oog verloor. En achteraf denk ik, dat ik dat al een paar jaar aan het vergeten was. Want, hé je hebt een eigen bedrijf dat best lekker begint te lopen, je doet veel dingen er naast en hebt ook nog eens een leuk gezin. Dat klinkt toch perfect?! Maar toch dat ontevreden knagende gevoel. Mis ik iets? En dan ineens is daar een gebeurtenis die alles op zijn kop zet. Eind april worden we gevraagd om als beheerders op een Frans kasteel te gaan werken. De ideale baan voor ons. Veel vrijheid, uitdagend en in het buitenland. Iets waar we echt aan toe zijn. Het gaat allemaal zo snel dat we binnen een we...