Hoofd, Hart en Handen

Ik sta met mijn handen in het brooddeeg als ik de nieuwslezeres hoor zeggen dat arme mensen dom zijn. Ineens vind ik het jurkje dat ze aan heeft een stuk minder leuk en ik voel een golf van woede opkomen. Hoezo, arme mensen dom? Ik mag me, volgens het CBS rekenen tot de armste laag van de bevolking maar ik voel mij absoluut niet  dom! Uit frustratie heb ik niet meer geluisterd naar wat er verder werd gezegd, Maar die ene zin bleef lang in mijn hoofd zitten. En ja wel, een paar weken later kom ik op facebook exact dezelfde zin tegen. Nu zat er een artikel aangekoppeld en dat las ik door en kwam tot de nuchtere conclusie "ja, arme mensen zijn dom". Dus ik ook. Maar met de bewustwording kwam ook de ommekeer.  Ik kan nu wel uit gaan leggen wat de onderzoekers hebben onderzocht en hoe ze tot deze conclusie zijn gekomen maar misschien is het wel veel duidelijker als ik gewoon vertel over mijzelf. En waarom ik het ineens eens ben met deze stelling.  In de afgelopen 4 ja...

Gelach als ik net voorbij loop, blikken op het schoolplein of gewoon een blik in een winkelruit. Het is genoeg om mij in een spiraal van doemdenken te laten glijden.  Ik las dit blog van De Heldin en realiseerde me dat ik ook een erg slechte relatie met mezelf heb op dit moment. Ik kan andere erg goed helpen positief te gaan kijken naar zich zelf, maar bij mezelf lukt het toch minder goed. Een beetje als of je hele goede opvoed tips geeft maar je eigen kinderen zijn twee tot op het bod verwende, zeurende, grondstampers. Hoe vaak zeg ik niet oprecht tegen een vriendin "wat zie je er goed uit zeg!" terwijl ik dat nou zelden in de spiegel tegen mezelf zeg. Gelukkig weet ik dat ik het kan doorbreken maar soms is het erg sterk.  In een kleine tien jaar ben ik bijna 100 km afgevallen, aangekomen en weer afgevallen. Ok, ik kreeg twee kinderen in die tijd, maar toch een gigantisch gewicht. En gelukkig weet ik dat deze cirkel voorgoed verbroken is. Eigenlijk was één...

Nu een van de meest gehoorde opmerkingen afgelopen zomervakantie, toen bekend werd dat de nieuwe school van de kinderen 10 km van ons huis staat is "dan ga je toch wel met de auto of worden ze met een busje gehaald?" Mijn antwoord was elke keer zeer duidelijk, Nee we gaan op de fiets. En ik heb daar zo mijn redenen voor. Van milieutechnische tot financiële argumenten maar vooral een fysiek argument. Van fietsen word ik blij! Ik heb fietsen altijd een prettige bezigheid gevonden, praktisch ook vooral. Het gaat sneller dan lopen, minder vermoeiend ook en op de fiets kan je meer vervoeren. Ik ben ook echt zo iemand die met honderd tassen aan het stuur van de markt naar huis slingerd. Toen ik een jaar of 18 was kocht ik van het geld dat ik bij elkaar had gespaard met appels plukken een echte racefiets,  een grijze giant met een framemaat 47. Nog met een ouderwets schakelsysteem aan het frame. Een aantal jaar maakte ik tochtjes van 40-50 km door de regio. Onderweg fanta...