Van fietsen word ik blij

Nu een van de meest gehoorde opmerkingen afgelopen zomervakantie, toen bekend werd dat de nieuwe school van de kinderen 10 km van ons huis staat is "dan ga je toch wel met de auto of worden ze met een busje gehaald?"
Mijn antwoord was elke keer zeer duidelijk, Nee we gaan op de fiets. En ik heb daar zo mijn redenen voor. Van milieutechnische tot financiële argumenten maar vooral een fysiek argument. Van fietsen word ik blij!

Ik heb fietsen altijd een prettige bezigheid gevonden, praktisch ook vooral. Het gaat sneller dan lopen, minder vermoeiend ook en op de fiets kan je meer vervoeren. Ik ben ook echt zo iemand die met honderd tassen aan het stuur van de markt naar huis slingerd.
Toen ik een jaar of 18 was kocht ik van het geld dat ik bij elkaar had gespaard met appels plukken een echte racefiets,  een grijze giant met een framemaat 47. Nog met een ouderwets schakelsysteem aan het frame. Een aantal jaar maakte ik tochtjes van 40-50 km door de regio. Onderweg fantaserend over heroïsche overwinningen op de Mont Ventoux. 
Maar met de komst van het Vriendje verdween de fiets in de schuur. En werd fietsen weer gewoon een manier om van A naar B te gaan. Nog wat later stond daar ineens een knal rode moeder-fiets (iets wat qua naam niet voor niks dichtbij het woord alien-moeder-schip komt)  met zitjes voor én achter en een baggage mand voor de schooltasjes, boodschappen en moedertas. Een aantal jaar sjeeste ik door weer en wind op het rode gevaarte, van school naar zwemles en voetbal trainingen.  Loodzwaar en log. En toen was het ineens genoeg, de kuikens waren groot genoeg om het moeder-schip te verlaten en voortaan zat ieder op zijn eigen fiets en weg waren ook de kinderzitjes.
Vanaf dat de kinderen kunnen fietsen heb ik ze ook heel veel laten fietsen. Dus vanaf de kleuterklas gewoon elke dag op de fiets naar school.

Fietsen in het verkeer leer je door het heel veel te doen. Verkeersles op school is handig voor de basiskennis maar automobilisten houden zich ook niet aan het boekje en heel goed uit je doppen kijken en anticiperen leer je niet op school. Dat leer je door elke dag in het verkeer te fietsen. En in een dorp gaat dat makkelijker dan in een hele drukke stad, maar ik denk dat het een basis opvoed dingetje is waar je echt je leven lang plezier van hebt.

Dat fietsen ook echt iets met je kan doen bewees Klaasje afgelopen zomer wel met haar #touerdantidepressie. Elke dag een stuk fietsen om de mist in het hoofd weg te laten waaien.
En het werkt ook bij mij.
Afgelopen maand heb ik zo'n 650 km gefietst om de kinderen naar school te brengen. Elke dag 4 ritjes van 10 km. En ik vind het heerlijk. Natuurlijk moet het seizoen wind en regen nog komen. Maar gewoon alleen op de fiets, even het lichaam laten werken zonder er te veel voor te hoeven doen is heerlijk. De mist trekt dan echt even weg en heldere gedachten winnen terein.
Mijn rode moeder-fiets is vervangen door het vlaggenschip dat wereldzeeën kan bevaren en ik ben Michiel de Ruyter.