Michael geef mij moed!

Het is half september en ik fiets met de kinderen terug naar huis. We hebben slechts een shirtje en korte broek aan, vanmorgen was het zonnige en nog aangenaam warm. De zon is nog krachtig en we halen herinneringen op van de vakantie in Frankrijk die toch al zo ver weg lijkt, maar de verhalen komen steeds weer boven. Alsof de kinderen met de verhalen de zomer nog even vast willen houden. Ook ik verlang eigenlijk nog naar de rust en ruimte van onze tent in Frankrijk. Alles was zo simpel en makkelijk. Zo heerlijk buiten. Nu we fietsen valt het ons op dat de wind steeds harder in onze zij duwt en in het zuiden komen donkere grijze wolken snel op ons af. En gingen we met zomerweer van school weg, de donderwolken haalde ons in en kletsnat kwamen we in guur herfstweer thuis. En diep van binnen voel ik dat ook daar de herfst is begonnen. Michael, geef mij de moed om deze herfst door te komen. De onrust en beweging in de natuur is zo kenmerkend voor de herfst. Het o...