#2 Je hebt iemand nodig, stil en oprecht

 #2

Ik ben vaak eenzaam!
Of moet ik zeggen 'ik Voel me vaak eenzaam'? 
Zijn of voelen. 

Zijn, is iets dat in je binnenste eigen huist. Ik ben. 
Ben ik echt eenzaam of heb ik het gevoel dat ik dat ben? 
Zijn is een feit, iets wat is, maar een gevoel is iets vloeibaars, iets wat voor iedereen verschillend kan zijn. 
Ik zie door de week, buiten mijn gezin, waarschijnlijk net 10 mensen. Met 8 daarvan spreek ik niet meer dan 3 woorden. Het langste gesprek voer ik waarschijnlijk met de boodschappenbezorgers. 

Corona, hoor ik je denken. Ja en Nee. Het klopt dat ik nu minder onderneem, ik heb in geen maanden gewerkt en er op uit voor musea of tentoonstelling zit er nu ook niet in. 
Maar het gebrek aan contacten had ik voor dit virus ook al. 
Oh, ik leg makkelijk contacten, babbel ook heel vlot en graag. Maar mensen blijven niet bij mij plakken. Ik heb geen vriendschappen. Iemand die er altijd is. Waarmee je alles deelt. Jaren heb ik me afgevraagd of dit aan mij ligt, ben ik echt sociaal mank, lukt het me niet om echte sociale contacten te behouden? 
Vroeger had ik wel een echte vriendin. deelde alles met haar, wist alles van haar. Maar het verwaterde, door mij? Maar ik mis het nog altijd. Die ene persoon waar je je echt mee verbonden voelt en waar je op kunt vertrouwen.

Ik verhuisde 15 jaar geleden naar een dorp waar ik niemand kende. Ik gaf mezelf een jaar om me er thuis te voelen. Na 5 jaar wilde ik er weg. Ik had wat contacten maar voelde me er niet thuis. Ik nam andere stappen, kinderen gingen niet op het dorp naar school en ook die contacten gingen over. Nu na 15 jaar heb ik mijn plek hier wel gevonden. Het huis voelt eindelijk goed. Maar nog steeds is er niemand echt blijven plakken. Ja ik heb een enkele bij wie ik aan kan kloppen. Maar ik blijf me een buitenstaander voelen.

Als ik op de bank zit, naar buiten staar en de uren trekken voorbij, voel ik me vaak een beetje nutteloos. Ik zou zo graag weer werken, onder de mensen zijn. Doen waar ik goed in ben. Mensen motiveren, in beweging brengen, blij laten worden. Want hun energie is mijn energie. 

Dus zal ik mezelf bij de kladden pakken, de leurven grijpen en mezelf die schop onder de kont geven. Ik VOEL me eenzaam maar ik weiger het tot mijn  diepste zijn door te laten dringen. Ik blijf er aan werken, hak stukje bij beetje die vestingmuur weg. Diep van binnen gloeit een kooltje, als het tijd is zal het ontvlammen. 

Als afsluiting het eerste gedichtje dat ik uit mijn hoofd kende. Geleerd van mijn beste vriendin ooit!! Mijn oma.

Je hebt iemand nodig
stil en oprecht
die als het erop aankomt
voor je bidt of voor je vecht

Pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient,
dan pas kan je zeggen:
ik heb een vriend

Toon Hermans



Reacties

  1. Nou volgens mij ben jij een kei leuke vriendin

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel herkenbaar. We zijn, met al onze middelen om contact te zoeken, allemaal nog veel eenzamer dan vroeger.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel herkenbaar. We zijn, met al onze middelen om contact te zoeken, allemaal nog veel eenzamer dan vroeger.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Same here.. heel herkenbaar. Zelfde verhaal bijna!
    Ondanks baan waarin ik veel beteken voor mensen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Meest bekeken

De kunst van het nat vilten

Michael geef mij moed!

Sint Jan

Sokken breinen - Het basis patroon

Maria Lichtmis