Ik werd vorige week wakker met zo'n raar, beetje onbestemd gevoel in de buik. Wat onrustig en somber. Aan het weer kon het niet liggen, de zon scheen op st Jan sterkte. Nee hier waren hogere krachten aan het werk.
De draken in mijn hoofd staken de kop weer op. En dan weet ik het, natuurlijk het is de tijd van Michael!
Na al die jaren verrast het me nog steeds, ineens is het er weer. De tijd van oogsten, afsluiten en laten sudderen. Maar bij mij ook extreme onrust in mijn lijf, angst om het hart en twijfel in het hoofd. Draken om te verslaan.
En dit jaar zijn bepaalde draken extra goed gevoed, op topniveau! De onrust, de angst en de twijfel over 'doe ik er wel goed aan wat ik doe?' 'bescherm ik mijn eigen grenzen wel voldoende?' 'moet ik kritischer zijn of is een keer niet dwarsliggen ook OK?'
Een verkoudheid, een hoestbui en benauwd. Normaal zou ik kippensoepjes maken, de kinderen tussen de wol stoppen en verzorgen.
Nu maak ik me vooral zorgen. Niet dat ze zieker worden, ze zijn sterk. Maar wel voor het vingertje dat wijst, de regels die voor afzondering zorgen.
Oh Michael geef mij toch kracht! Leen mij je weegschaal om de juiste beslissing te nemen.
Leen mij je zwaard om mijn draken te verslaan.
Schenk mij je moed en daadkracht om in deze tijd het goede te doen.
Reacties
Een reactie posten